రాధిక గారి వాఖ్యకు నా జవాబు

గణిత బ్రహ్మ డా. లక్కోజు సంజీవరాయ శర్మ అనే వ్యాసానికి (టపా) రాధిక గారు, ఒక వాఖ్య చేసారు.." ఇలాంటి వాళ్ళని దేశం ఎప్పుడూ గుర్తించదు." అని.

దేశం గుర్తిచడం అంటే?

మీ ఉద్దేశం లో వారికి పద్మలు, శ్రీ లు, భూషణలు, రత్నలు ఇవ్వటమేనా, లేక నడి రోడ్డులో విగ్రహం పెట్టటమేనా?

మనపక్కింటి పిల్లవాడు, గొప్ప క్రికెటర్ అని, వాడిని TV చూసినప్పుడు గానీ గుర్తించని మన గొప్పదనాన్ని దేశం మీదకు నెట్టటమే మనకు తెలిసిన విద్య..

పక్కింటి అమ్మాయి టెన్నీస్ ఆడుతుందని, మనము తెలుసుకొనేంత వ్యవధి, తీరిక ఈ పరుగుల కాలంలో మనకి ఉన్నాయా..ఉంటే మనము అలాంటి విషయాలకు ప్రాముఖ్యత యిస్తున్నామా?

ఎవరిదాకో ఎందుకు, నాగురించే తీసుకోండి..డిగ్రీ చదివేటప్పుడు, గణిత బ్రహ్మ లక్కోజు గారి గురించి తెలుసు..కానీ, ఈ రోజు ఇంకెవరోగాని చెబితే గుర్తుకి తెచ్చుకోవటం, నా తప్పు కాదా?

మీ ఇంట్లో లేక పక్కింట్లో లేక తెలిసిన వారి పిల్లలకి "రవీంద్రనాథ్ టాగోర్", "రామానుజం", "ఆర్యభట్ట", "గాంధీ", "లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి", "మౌలానా అబుల్ కలాం ఆజాద్" లేక "బాబు జగ్జీవన్ రాం" తెలుసునేమో కనుక్కోండి..

మనమే ఎవ్వరికీ తెలుసుకొనే వ్యవధి ఇవ్వనప్పుడు..దేశం మీద రుద్దడం భావ్యమా?

మన దేశంలో పుట్టి, జాతి పితగా పూజింపబడ్డ గాంధీని గురించి తెలుసుకోవాలంటే "Google" లో వెదికే రోజులు వచ్చినప్పుడు...తప్పు ఎవరిది, పరిగెడుతున్న కాలానిది తప్ప.

పూజించవలసిన గాంధీని, వెధవ, చేయవలసినదంతా వయస్సులో చేసి ముసలోడిగా ఉన్నప్పుడు నాటకాలు వేశాడు అని, వాడు లేకపోతే ఇంకా ముందే స్వారాజ్యం వచ్చేది అని, పిల్లలే కాదు, యువకులు ఈరోజు అనటం మన అజాగ్రత్త వలన కాదా?

మీ పిల్లలని అడగండి, "వందేమాతరం" ఎవరు రాశారు అని...A.R. రెహెమాన్ అని చెప్పకపోతే సంతోషమే..దీనికి ఒక కారణం, మన పిల్లలు పెద్ద కంప్యూటర్ ప్రొఫెషనల్ కావాలని, లేక పెద్ద డాక్టర్ కావాలని, పక్కింటి వాళ్ళ అబ్బాయికి నెలకి లక్ష రూపాయల జీతమని, చిన్నప్పటి నుంచే ఇంటర్నేషనల్ బడులలో చేర్చడం, ఒకరకంగా మన అజాగ్రత్తే.

మన పిల్లలు డాక్టర్లు, ఇంజనీరులు, కలెక్టర్లు కావాలని అనుకోవటమే గానీ, మంచి మనిషి, ఒక బాధ్యత కలిగిన భారతీయుడు కావాలని మనము అనుకోకపోవడమే దీనికి మరొక కారణం.

చెప్పాలంటే ఇంకా ఎన్నో ఉన్నాయి, ఎవరికి వారే తీరికగా కూర్చొని (ఇది జరగని పని అని నాకూ తెలుసు) అలోచిస్తే తెలుస్తాయి.